تصویر حدیثی : خوش‏خلقی

برای خواندن حدیث به ادامه مطلب بروید ....

 امام حسین علیه السلام : بادِروا بِصِحَّةِ الأجسامِ فی مُدَّةِ الأعمارِ ؛ 

امام حسین علیه السلام :در مدّت عمر ، در حفظ سلامت تن بکوشید .

  امام حسین علیه السلام : لایَحِلُّ لِعَینٍ مُؤمِنَةٍ تَرَى اللّه َ یُعصى فَتَطرِفَ حَتّى تَغَیِّرَهُ ؛ 

امام حسین علیه السلام :بر هیچ چشم مؤمنى روا نیست که ببیند خدا نافرمانى مى شود و چشم خود را فرو بندد ، مگر آن که آن وضع را تغییر دهد .

  امام حسین علیه السلام : أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ لایَذکُرُنی مُؤمِنٌ إلاّ استَعبَرَ ؛ 

امام حسین علیه السلام :من کشته اشکم ؛ هر مؤمنى مرا یاد کند ، اشکش روان شود .

  امام حسین علیه السلام : یا أُختاه لاتَنسینی فی نافِلَةِ اللَّیلِ ؛ 

امام حسین علیه السلام :اى خواهرم ! مرا در نماز شب فراموش نکن .

  امام حسین علیه السلام : مَن عَبَدَ اللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوقَ أمانِیِّهِ و کِفایَتِهِ ؛ 

امام حسین علیه السلام : هر که خدا را ، آن گونه که سزاوار او است ، بندگى کند ، خداوند بیش از آرزوها و کفایتش به او عطا کند .

  امام حسین علیه السلام : لاتَقولُوا بِألسِنَتِکُم ما یَنقُصُ عَن قَدرِ کُم ؛ 

امام حسین علیه السلام :چیزى را بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد .

  امام حسین علیه السلام : إنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیکُم مِن نِعَمِ اللّه ِ عَلَیکُم فَلاتَمَلُّوا النِّعَمَ ؛ 

امام حسین علیه السلام :نیاز مردم به شما از نعمت هاى خدا بر شما است ؛ از این نعمت افسرده و بیزار نباشید .

  امام حسین علیه السلام : مَن سَرَّهُ أن یُنسَأَ فی أَجَلِهِ و یُزادَ فی رِزقِهِ فَلیَصِلْ رَحِمَهُ ؛ 

امام حسین علیه السلام :هر که خوش دارد مرگش به تأخیر افتد و روزى اش افزون شود . با خویشانش پیوند برقرار کند .

  امام حسین علیه السلام : مِن عَلاماتِ أسبابِ الجَهلِ المُماراةُ لِغَیرِ أهلِ الفِکرِ ؛ 

امام حسین علیه السلام :از نشانه هاى نادانى ، جدل با بى فکران است .

  امام حسین علیه السلام : مَن طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ وَکَلَهُ اللّه ُ إلَى النّاسِ ؛ 

امام حسین علیه السلام :هرکه با خشم خدا ، خواهان خشنودى مردم باشد ، خداوند او را به مردم وامى گذارد .

 امام حسین علیه السلام : مَن أحجَمَ عَنِ الرَّأی و عَیِیَت بِهِ الحِیَلُ ، کانَ الرِّفقُ مِفتاحُهُ ؛ 

امام حسین علیه السلام :هر که از اظهار نظر درماند و راه چاره درمانده اش کند ، نرمى و مدارا کلید او باشد .

  امام حسین علیه السلام : یا عَبّاسُ إرکَبْ ، بِنَفسی أنتَ یا أخی ؛ 

امام حسین علیه السلام :اى عبّاس ، بر اسب سوار شو ؛ جانم فدایت اى برادرم!

  امام حسین علیه السلام : یَظهَرُ اللّه ُ قائِمَنا فَیَنتَقِمُ مِنَ الظّالِمینَ ؛ 

امام حسین علیه السلام :خداوند قائم ما را از پس پرده غیبت بیرون مى آورد و آن گاه او از ستم گران انتقام مى گیرد .

  امام حسین علیه السلام : إذا قامَ قائِمُ العَدلِ وَسِعَ عَدلُهُ البِرَّ و الفاجِرَ ؛ 

امام حسین علیه السلام :آن گاه که برپا دارنده عدالت (امام مهدى علیه السلام) قیام کند ، عدالتش نیکوکار و بدکار را فرا گیرد .

  امام حسین علیه السلام : إلهی أنا الفَقیرُ فی غِنایَ فَکَیفَ لاأکونُ فَقیرا فی فَقری ؛ 

امام حسین علیه السلام :خدایا! من در حال بى نیازى نیازمندم ؛ پس چگونه در حال فقر نیازمند [تو] نباشم ؟

   امام حسین علیه السلام: کانَ صلی الله علیه و آله... لا یَحْسَبُ اَحَدٌ مِنْ جُلَسائِهِ اَنَّ اَحَدا اَکْرَمُ عَلَیْهِ مِنْهُ؛

پیامبر صلی الله علیه و آله چنان با هم نشینان رفتار مى نمودند که هیچ یک از آنان گمان نمى کردکسى نزد آن حضرت از وى گرامى تر باشد. 

   امام حسین علیه السلام : وَ حَقیقٌ عَلَى اللّه ِ اَنْ لا یَاْتیَنى مَکْرُوبٌ اِلاّ اَرُدُّهُ وَ اَقْلِبُهُ اِلى اَهْلِهِمَسْرورا؛

بر خداوند است که هیچ گرفتارى به زیارت من نیاید مگر آن که او را شادمانبازگردانم و به خانواده اش برسانم. 

 امام حسین علیه السلام : إنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ؛

بى گمان شیعیان ما، دل هایشان از هر خیانت، کینه، و فریبکارى پاک است. 

 امام حسین علیه السلام : فَبادِروا بِصِحَّةِ الاَْجْسامِ فى مُدَّةِ الاَْعْمارِ؛

در مدت عمر، در حفظ سلامت تن بکوشید. 

  امام حسین علیه السلام : لا یَکْمُلُ الْعَقْلُ اِلاّ بِاتِّباعِ الْحَقِّ؛

عقل، جز با پیروى از حق، کامل نمى شود. 

 فَإنّی لا أرَى المَوتَ إلاّ سَعادَةً ولا الحَیاةَ مَعَ الظّالِمینَ إلاّبَرَماً؛

به راستى که من مرگ را جز خوش بختى نمى دانم ، و زندگى با ستمکاران را جز ملال .

  لِرَجُلٍ اغتابَ عِندَهُ رَجُلاً : یا هذا کُفَّ عَنِ الغِیبَةِ فَإنَّها إدامُ کِلابِ النّارِ؛

به مردى که نزد او از دیگرى غیبت مى کرد ، فرمود : «اى فلان!زبان از غیبت فرو بند که غیبت ، خورشِ سگان دوزخ باشد».

  إنَّ قَوماً عَبَدوا اللّه َ رَغبَةً فَتِلکَ عِبادَةُ التُّجّارِ وإنَّ قَوماً عَبَدوا اللّه َ رَهبَةً فَتِلکَ عِبادَةُ العَبیدِ وإنَّ قَوماً عَبَدوا اللّه َ شُکرا فَتِلکَ عِبادَةُ الأَحرارِ وهِیَ أفضَلُ العِبادَةِ؛

برخى خدا را به شوق [بهشت] مى پرستند . این ، پرستشِ سوداگران است . گروهى خدا را از ترس مى پرستند . این ، پرستشِ بردگان است . و گروهى خدا را از روى سپاسگزارى مى پرستند که این ، پرستشِ آزادگان وبرترین نوع پرستش است.

  اَلاستِدراجُ مِنَ اللّه ِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أن یُسبِغَ عَلَیهِ النِّعَمَ ویَسلُبَهُ الشُّکرَ؛

خدعه (و مهلت دادن) خدا به بنده آن است که نعمت فراوان ومستمر به او رساند و سپاسگزارى را از او بگیرد.

  لاِبنِهِ عَلیِّ بنِ الحُسَینِ علیه السلام : أى بُنَیَّ! إیّاکَ وظُلمَ مَن لا یَجِدُ عَلَیکَ ناصِرا إلاَّ اللّه َ؛

به پسرش على بن حسین علیه السلام فرمود : «اى پسرک من! بپرهیز از این که برکسى که جز خداوند در برابر تو یاورى ندارد ، ستم کنى».

  مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى أهلِ العُقولِ؛

از نشانه هاى خوش نامى و نیک بختى ، همنشینى با خردمندان است.

  مِن عَلاماتِ أسبابِ الجَهلِ المُماراةُ لِغَیرِ أهلِ الفِکرِ؛

از نشانه هاى اسباب نادانى ، مجادله با غیر اهل اندیشه است.

  مِن دَلائِلِ العالِمِ انتِقادُهُ لِحَدیثِهِ وعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ؛

از نشانه هاى دانا ، نقّادى (و بررسى) گفتار خود و آگاهى او از حقایق فنون رأى (و نظر) است.

 

إیّاکَ وما یُعتَذَرُ مِنهُ ؛ فَإنَّ المُؤمِنَ لایُسییءُ ولایَعتَذِرُ والمُنافِقُ کُلَّ یوَمٍ یُسییءُ ویَعتَذِرُ؛

از آنچه موجب پوزش خواهى شود ، بپرهیز ؛ زیرا مؤمن ، نه بد کند و نه پوزش خواهد ، و منافق ، هر روز بد کند و [هر دَم] پوزش خواهد.

 

لِلسَّلامِ سَبعونَ حَسَنَةً ، تِسعٌ و سِتّونَ لِلمُبتَدِى ءِ وواحِدَةٌ لِلرّادِّ؛

سلام را هفتاد حسنه (و پاداش نیک) باشد : شصت و نُه حسنه از آنِ سلام دهنده و یک حسنه از آنِ پاسخ گوینده آن است.