.jpg "سخن نرم")
برای خواندن حدیث به ادامه مطلب بروید ....
امام مهدى علیه السلام در زیارت ناحیه مقدّسه : لأَندُبَنَّکَ صَباحا و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما ؛
امام مهدى علیه السلام در زیارت ناحیه مقدّسه :هر صبح و شام بر تو گریه و شیون مى کنم و در مصیبت تو به جاى اشک ، خون مى گریم .
امام مهدى علیه السلام : کان [الإمامُ العَسکَری علیه السلام] نُورا ساطِعا و قَمَرا زاهِرا اختارَ اللّه ُ لَهُ ما عِندَهُ فَمَضى عَلى مِنهاجِ آبائِهِ حَذوَ النَّعلِ بِالنَّعلِ ؛
امام مهدى علیه السلام :او نورى فروزان و ماهى درخشان بود که خداوند آنچه را نزد خود بود براى او برگزید . او راه و روش پدران بزرگوار خود را گام به گام دنبال کرد تا رحلت فرمود .
امام مهدى علیه السلام :هر یک از شما باید کارى کند که با آن به محبّت ما نزدیک شود .
امام مهدى علیه السلام : ما اُرغِمَ أنفُ الشَّیطانِ بِشَى ءٍ مِثلِ الصَّلاةِ ؛
امام مهدى علیه السلام :هیچ چیز مانند نماز ، بینى شیطان را به خاک نمى مالد .
امام مهدى علیه السلام : یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ و سَتَرَ القَبیحَ یا مَن لَم یُؤاخِذ بِالجَریرَةِ و لَم یَهتِکِ السِّترَ یا عَظیمَ المَنِّ یا کَریمَ الصَّفحِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ ؛
امام مهدى علیه السلام :اى آن که [کار] زیبا را آشکار مى کند و [کار] زشت را مى پوشاند! اى آن که بر بدکارى مؤاخذه نمى کند و پرده نمى درد ! اى آن که منّتش بزرگ و چشم پوشى اش کریمانه و گذشتش نیکو است !
الإمام المهدیّ علیه السلام ـ فی صِفَةِ الأَوصِیاءِ ـ : أحیى بِهِم دینَهُ ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا ، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّةُ مِنَ المَحجوجِ ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ ، ومَوضِعَ سِرِّهِ ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلى سَواءٍ ، ولاَدَّعى أمرَ اللّه ِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ .
امام مهدى علیه السلام ـ در توصیف اوصیا ـ : خداوند، دین خود را با آنها احیا کرده و با آنها نورش را به کمال رسانده و میان آنها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیکترشان فرقانى آشکار قرار داده است که با آن حجّت از آن که حجّت براى او آورده شده و امام از مأموم شناسایى مى شود و این از آن روست که خداوند آنها را از هر گونه پلشتى مصون داشته و از عیوب مبرّایشان کرده و از ناپاکى پاکشان گردانده و از درهم شدگى منزّه شان داشته است و آنها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.
خداوند آنها را با دلایل خود تأیید کرده و اگر چنین نمى بود مردم همه یکسان بودند و هر کس مدّعى امر [ منصوب شدن از سوى ] خداوند عزّوجل مى شد و دیگر حقّ از باطل و دانا از نادان شناخته نمى شد.
مصباح الزائر ـ عَن کِتابِ مُحَمَّدِ بنِ الحُسَینِ بنِ سُفیانَ البَزَوفَرِی ، فی دُعاءِ النُّدبَةِ ، وذَکَرَ أنَّهُ الدُّعاءُ لِصاحِبِ الزَّمانِ علیه السلام ـ : اللّهُمَّ لَکَ الحَمدُ عَلى ماجَرى بِهِ قَضاؤُکَ فی أولِیائِکَ ، الَّذینَ استَخلَصتَهُم لِنَفسِکَ ودینِکَ ، إذِ اختَرتَ لَهُم جَزیلَ ما عِندَکَ مِنَ النَّعیمِ المُقیمِ الَّذی لا زَوالَ لَهُ ولاَ اضمِحلالَ ، بَعدَ أن شَرَطتَ عَلَیهِمُ الزُّهدَ فی دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنیَا الدَّنِیَّةِ وزِبرِجِها ، فَشَرَطوا لَکَ ذلِکَ ، وعَلِمتَ مِنهُمُ الوَفاءَ بِهِ ، فَقَبِلتَهُم وقَرَّبتَهُم وقَدَّمتَ لَهُمُ الذِّکرَ العَلِیَّ ، وَالثَّناءَ الجَلِیَّ ، وأهبَطتَ عَلَیهِم مَلائِکَتَکَ ، وکَرَّمتَهُم بِوَحیِکَ ، ورَفَدتَهُم بِعِلمِکَ .
مصباح الزائر ـ به نقل از کتاب محمّد بن حسین بن سفیان بَزوفَرى، در دعاى ندبه، و گفته است که این ، دعاى صاحب الزمان علیه السلام است ـ : بار خدایا! سپاس ، توراست بر آنچه به قضاى تو بر اولیایت گذشت؛ همانان که آنان را براى خودت و دینت برگزیدى؛ چرا که نعمت هاى فراوانِ ماندگار و زوال ناپذیر و از بین نرفتنى را ـ که نزد توست ـ براى آنان انتخاب کردى، پس از آن که با آنان شرط کردى که از مقامات و زینت این دنیاى پست ، چشم بپوشند، و آنان هم این شرط تو را پذیرفتند، و دانستى که به این شرط ، وفا مى کنند. پس ، آنان را پذیرفتى و مقرّب درگاه خویش نمودى و نامشان را بلند داشتى و آشکارا آنان را ستوده، فرشتگانت را بر آنان فرو فرستادى، و به وحى خویش سرافرازشان نموده، از دانش خود عطایشان کردى.
من از این حدیث ها خیلی استفاده کردم .
اکه میشه حدیث های زیادی اضافه کنید.