داستان دیگرى را میخوانیم که در قرون سابق براى مردم چه گذشته و قحطى چه عملى را انجام داده و الان که وفور نعمت الهى هستیم باز کفران نعمت میکنیم، امیدوارم خداوند به احترام امام زمان (علیه السلام) و به احترام دعاهاى علما اعلام و مراجع عالیقدر شیعه ما را مواخذه نعمتهاى خود نفرماید و همه ما مورد عفو و عنایت حضرت حق قرار بگیریم.
آیا وجود مراجع، نعمت نیست؟ دهها هزار روحانى عزیز نعمت نیست؟ تمامى این نعمت و برکت و امنیت از وجود علما است هزاران نفر از علماء ضمن نماز نوافل دست به دعا میکنند اینها نعمت است الحمد الله دنیاى کفر از پیروان حق مىترسند ما زیر سایه حضرت ولى عصر میباشیم.
در تاریخ مینویسند: زن بچهدارى به زن دیگر که او نیز فرزند داشت پیشنهاد کرد فلانى بیا امروز من بچه خود را در میان مىگذارم و هر دو نفر گوشتش را مىخوریم و روز بعد تو بچهات را بیاور تا هر دو بخوریم.
گفته او مورد قبول واقع شد، زن اول که خود پیشنهاد دهنده بود از فرزندش دل برگرفت او را هر دو قطعه قطعه کردند و خوردند نوبت بعد که گرسنه شدند زن اول به دومى مراجعه کرد.
ولى زن دومى از کشتن بچه خود امتناع نمود و کار به خصومت و دعواى کشید براى حکمیت به دانیال مراجعه کردند.
دانیال نبى از شنیدن چنین دعواى سخت ناراحت شد و گفت: کار گرسنگى به اینجا کشیده است.
گفتند: بلى و از این هم سختتر شده است دانیال دست به دعا برداشت و از پیشگاه خداوند در خواست نمود خداوند قحطى را بر طرف کرد
تتمه المنتهى ص 38، گفتار فلسفى جوان ج 2 ص 394
خیلی خوب بود .